عجب روزیه این فردا

قراره فردا مدرسه شروع شه و نق زدن های خیلی ها هم شروع میشه 

من که ناراحت نیستم و تازه خیلی هم کنجکاوم که امسال رشته ای رو که انتخاب کردم چطوره

حالا گذشته از مدرسه و درس و رشته دلم برای خوابیدن های تا ساعت دو بعدازظهر تنگ میشه دلم برای شب زنده داریا تنگ میشه(چد بد)

ازخودم می پرسم اگه من برم مدرسه کیه که بشینه و فیلم های کره ای رو ببینه دیگه فیلم های کانال های تلوزیون پخش میکنه کم میارم و میرم سی دی می گیرم تا صبح می شینم نگاه می کنم

تازه اینجا کیه که دیگه تو خونه اذیت کنه و صدای همه رو در بیاره بعدشم ریلکس و آروم  بچکه(سیاست)

وای انگار مدرسه تمام برنامه هایی که تو این چند مدت بهش عادت کرده بودم رو داره بهم می زنه(ای وای)

چندروز پیش برای کامل کردن پرونده رفته بودم مدرسه بهم گفتن تلفن همراه داری؟

گفتم نه هر کاری میکنم بابام برام نمی گیره گفت بهتر کسایی هم که دارن نمیزاریم بیارن مدرسه

بهش گفتم آخی،تو دلم گفتم پنج ساله که گوشی میارم و موقع گرفتن تلفنا تو پلاستیک میزارم و میزارم سطل زباله(عجب عقلی)

عجب انگار حرفا تموم بشو نیستنا من چند مدت یه بار میام تعدادی حرفا رو اینجا میزنم تعدادی هر روز با افراد تو خونه می زنم بازم تموم بشو نیستن(جلل خالق)

باید برم کتابامو آماده کنم قراره برم مدرسه.

فردا باید اشنا بشیم با محیط جدید با آدمای جدید و با فضولی های جدید 

دعا یادتون نره برا اینکه فضولی ها یادم بیاد(هه هه)

اولین روز

امروز خونه عمه م بودم دخترش امسال میخواد بره کلاس اول، با یه شوقی مدام کتاباشو در می آورد ،نگاه می کرد، تو کیف می ذاشت، مرتب شون می کرد میذاشت تو کمد درو قفل می کرد که آبجی کوچیکش نتونه دست بزنه.

مدام به من می گفت چیزی برا مدرسه ت گرفتی؟؟

کتاباتون دادن؟؟

جلدشون گرفتی؟؟

یه لحظه رفتم تو فکر!

یعنی منم مثل این بودم،اینقدر شوق داشتم

هرچی فکر میکردم چیز زیادی ازش بیادم نمی اومد

که دختر عمه م دوباره پرسید:مانتوت چه رنگیه؟؟

من که مانتو خریدم.

تازه دایی هم برام یه کیف و یه جعبه مداد رنگی گرفته.

از اینکه اینقدر خوشحال بود منم احساس خوشحالی می کردم

اما نمی دونم چرا فقط بهش نگاه میکردم ولی متوجه بقیه گفته هاش نمی شدم

یاد روز اول مدرسه سال اول دبستان افتادم

که دستم تو دست مامان بود

تا رسیدیم در مدرسه مامان دستم رو رها کرد و

گفت: دخترم تو دیگه بزرگ شدی و از این به بعد تو باید بتونی خودت مشکلاتت رو بر طرف کنی و خودت به مدرسه بیای ،یه نگاهی به داخل مدرسه انداختم دیدم تمام بچه ها با مامانشون اومدن مامان نگاه منو فهمیده بود

گفت: عزیزم برا خودت میگم  بچه نیستی که من بیام تو مدرسه و کنار تو بشینم پس بهتره از همین الان خودت کاراتو انجام بدی.

با حرفای مامان احساس بزرگی می کردم خیلی خوب بود که مامان اینطور ازم خواسته بود

باصدای دختر عمه م که می گفت چندتادفتر برا مدرسه لازمه؟؟

از فکر اومدم بیرون واقعا دلم برا اولین روز تنگ شده بود

یه گل خوشگل داده بودن دستمون و ازمون می خواستن خودمون رو معرفی کنیم زنگ تفریح همه با هم توی پارک مدرسه بازی می کردیم

الان هشت و نه سالی از اون سالها می گذره اما خاطراتش همیشه تازه ست.

دلتنگ کودکیم .

یادش بخیر،قهر می کردیم تا قیامت و لحظه ای بعد قیامت میشد.

منم عروسک میخوام

چند روز پیش خیلی دلم گرفته بود

دوست داشتم دوران کودکی دوباره تکرار شه ،دوست داشتم دوباره برگردم به اون دوران.

آخه دلم برا عروسکام تنگ شده بود

هر کاری هم می کردم خوابم نمی اومد

رفتم یه سر به اتاقم بزنم و عروسکام رو ببینم

یه عروسکیم که سبزه بود و چشای قهوه ای داشت رو برداشتم وبغل کردم

این عروسک رو خیلی دوست داشتم اما همه می گفتن این عروسکه که سیاه ست تو اون چشم سبزای سفید رو بردار نه این زشته رو

اما من تو بین این همه اون رو بیشتر از همه دوست داشتم

عروسکم رو بغل کردم و رفتم توی اتاقی که وحید خوابیده بود

تا اومدم منم بخوابم یه دفعه صدای خنده ای اومد وحید بود بهم می خندید که عروسکم رو بغل کردم بهش تو تاریکی نگاه کردم و گفتم اصلا هم خنده نداره خوابم نمی اومده دوست داشتم عروسکم پیشم باشه

بازم می خندید اما چیزی نمی گفت توی دلم گفتم دوست دارم عروسکم رو بغل کنم این که خنده نداره اه!!!!

این رو گفتم و پتو رو خودم با عروسکم کشیدم که بخوابم اما بازم خوابم نمی اومد

خودم و عروسکم که اسمش رو گذاشته بودم نگار بلند شدیم و یه سربه اون اتاق زدم رفتم کامپیوتر رو روشن کردم و شروع کردم توی وبلاگ دوستان گشتن

رفتم تو وب هستی جون تا عکس پت و مت گذاشته بود

هر چی به همه می گفتم من عروسک پت و مت رو میخوام هیچ کس برام نمی گیره و میگن بزرگ شدی

اما من دوست دارم کوچیک باشم تا برام بگیرن

یه دفعه به وب شیرین جون هم رفتم تا عکس یه شاسخین بزرگ رو گذاشته

دیگه داشت بدون هیچ حرفی اشکم سرازیر می شد آخه چرا برام نمیگیرن تا می خوام خودم بگیرم هم میگن واسه چیه این همه عروسک

اما خدایش مامان همیشه پشتمه و میگه خودم برات میگیرم اما من الان دوست دارم برام بگیرن منم فرزند آخریم چه فرقی میکنه چند سالمه اما من عروسکارو همیشه دوست دارم

راستی الانم نگار رو گذاشتم برای یه کوچولو که دنیا بیاد فقط باهاش بازی کنه البته اگه خرابش نکنه ها اگه فضول باشه که نمی دم دستش نگار اذیت میشه

مسجد

دو روز پیش تصمیم گرفتیم که شب بعد به مسجد بریم و با هم روزمون رو باز کنیم.

روز قبلش چیزایی که قرار بود بیاریم رو تقسیم کردیم چون هر کسی دوست داشت تو این سفره افطار شریک شه.

تقریبا دوازده نفر بودیم طرفای ساعت 19:30با یه بشقاب رنگینک به زینبیه رفتم،وقتی وارد شدم دیدم تا خودم آخرین نفرم همه سرم داد زدن چرا اینقدر دیر اومدی و...

اما عادی شده بود از اینکه دیر می اومدم

شروع کردم پیش تک تک بچه ها رفتن ،هر کسی یه چیز خوش مزه آورده بود وقتی به این همه چیز نگاه میکردم گرسنه می شدم اما می گفتم چه خبره مگه چند نفریم!!!

نزدیک مغرب بود که من و تعدادی از بچه ها رفتیم توی مسجد که نماز رو با جماعت بخونیم اما تعدادی از بچه ها هم که مشغول انجام دادن کارها بودن تو زینبیه موندن بعد از نماز،تمام بچه ها به طرف زینبیه رفتن منم ایستادم و شیر رو گرفتم بعدش اومدم.

وقتی وارد زینبیه شدم بازم صدای بچه ها رو در آورده بودم و همه پشت سفره منتظر من بودن.

وقتی به سفره نگاه می کردم خیلی قشنگ بود اما کی می تونست این همه رو بخوره.

کلی پشت سفره هم گفتیم و خندیدیم.

خیلی خیلی خوش گذشت یعنی فوق العاده بود امشب به همه خوش گذشته بود بعدش هم قرار بود مسجد رو سیاه پوش کنیم ،بدلیلی که همه می ترسیدن روی چهار پایه بایستن من این کار رو انجام دادم ،تازه خیلی هم خوش بود

وقتی نصفش رو زدم وقت نبود و از نیمه ی شب هم گذشته بود و متاسفانه به اجبار از مسجد اومدیم بیرون .

---

امشب خیلی خوش گذشت جاتون سبز

تو این شبهای عزیز دعا یادتون نره

حوصله م سر رفته

چند روزیه دارم فکرمیکنم که در مورد چی آپ کنم اما چیزی به نظرم نمی اومد گفتم بی خیال بابا آپ نمی کنم.

اما حوصله م سر رفته و دوست دارم زود به زود آپ کنم اما چیکار کنم که موضوعی به نظرم نمیاد که بخوام ازش بنویسم.

این شد که امروز عصر بعد از اینکه مامان رفته بود سر مزار دایم ،بابام هم رفته بود بیرون،حمید هم مسجد بود من مونده بودم و وحید .

یکم این اتاق و اون اتاق رفتم اما فایده ای نداشت هیچ سرگرمی هم امروز نداشتم یهو به این فکر افتادم که بیام و اتاقم رو تمیز کنم اما تا یه سر به اتاقم زدم حوصله م نمی شد دوباره برگشتم به اتاقی که تلوزیون توش بود رفتم و تلوزیون رو روشن کردم تمام کانالا قطع بودن تلوزیون رو خاموش کردم و یه بالشتی روی پاهام گذاشتم و گوشیم رو برداشتم و یه نوحه از میرشکاری گذاشتم همین طور که نوحه پخش می شدمنم باهاش می خوندم خسته شده بودم ،خسته از بیکاری اما حوصله هم نداشتم که کاری انجام بدم .

یه کوچولو دلم درد می کرد آخه نتونستم سحری بخورم اما زیاد نبود که بخوام اذیت بشم.

یاد خیلی چیزا افتادم .

وقتی دفتر نوشته های روزانه م رو باز کردم هیچ کدوم از روزا مثل همدیگه نبودن اما ما خیال می کنیم روزا مثل هم وتکراری می گذرن،اما هر روز رو که می خوندم با روز بعد فرق داشت

دفترم رو آروم بستم و هم زمان باهاش چشام رو هم بستم به روزا فکر میکردم ،که پارسال ماه رمضون کجا و امسال کجا؟؟؟

خیلی با هم فرق داشتن یه دفعه گوشیم لرزید فهمیدم برام پیام اومده بازش کردم دوستم بود و می گفت که امشب بریم مسجد خیلی دوست داشتم که برم برا همین آماده شدم که امشب رو به مسجد برم.

راستی این روزا خیلی خوب سپهری میشن!!!